W świątecznym czasie obchodów wyjątkowego jubileuszu odzyskania niepodległości przez Polskę uczniowie naszej szkoły włączyli się w akcję pisania życzeń dla Solenizantki.

Rozpoczynając od słów Polsko - Ojczyzno moja - życzę Ci..., mogli w dalszej części wyrazić to, co według każdego z nich najważniejsze. Warto poczytać i samemu zastanowić się nad tym, czego każdy z nas chce w tym czasie życzyć Polsce. Życzyć... to w tym przypadku oznacza także działać, bo - aby słowa mogły zaistnieć - potrzebne jest zaangażowanie Polaka w każdym wieku.

M.W.

W piątek, 9 listopada, punktualnie o godzinie 11:11 w naszej szkole zabrzmiał „Mazurek Dąbrowskiego”, którym włączyliśmy się w akcję bicia rekordu w śpiewaniu hymnu. W tej sposób uświetniliśmy 100. rocznicę odzyskania niepodległości.

Podczas uroczystego apelu słuchaliśmy o tym, jak Państwo Polskie narodziło się na nowo - po rozbiorach i 123 latach niewoli, rusyfikacji i germanizacji, po wielkich powstaniach, wolna Polska powróciła na mapę świata. Dla uczczenia święta uczniowie wszystkich klas zaprezentowali kolejno pieśni tworzone i śpiewane przez pokolenia Polaków. Na koniec apelu starsze klasy zatańczyły poloneza do muzyki Wojciecha Kilara.

Dziękujemy wszystkim osobom, które przyczyniły się do organizacji i właściwego przebiegu tej uroczystości.

Organizatorzy

W. Wanot, J. Pogan, L. Brzeziak, K. Adler

W naszej szkole trwają zaawansowane prace nad budową ścianki wspinaczkowej. Widać pierwsze efekty i zarys powstającej ściany, na którą będzie składało się dziewięć tras o różnej skali trudności. Nasi uczniowie już wkrótce będą mogli spróbować swoich sił w tej ciekawej i wymagającej dyscyplinie sportu.

Listopad – szczególnie początkowe jego dni – nastrajają refleksyjnie i kierują nasze myśli ku tym, którzy odeszli. Wczorajszy pobyt w zabrzańskim Teatrze Nowym uczniów klasy 7 i 8 naszej szkoły nastroił jeszcze bardziej do zadumy nad przemijaniem, nad wartościami oraz mądrym i dobrym postępowaniem za życia. Inspiracją dla tych refleksji stała się sceniczna wersja II części Dziadów Adama Mickiewicza – niezwykle sugestywna, wzbudzająca emocje i z całą pewnością godna polecenia ze względu na bardzo dobrą grę aktorską, imponującą scenografię, wyrazistą muzykę.  Po spektaklu uczniowie mieli możliwość zwiedzenia teatru – dowiedzieli się między innymi, czym jest tzw. kieszeń; sprawdzili, do czego służy zapadnia; jak powstaje charakteryzacja; przyjrzeli się nietypowemu fortepianowi, który powstawał właśnie w pracowni plastycznej; spotkali się z rekwizytorami, krawcową, stolarzem i z wieloma ludźmi, którzy nie pojawiają się na deskach teatru podczas przedstawienia, ale w znaczący sposób wpływają na ostateczny efekt dzieła na scenie.